Transmongolië express: Irkutsk-Ulaan Baator

Samen met onze twee Chinees-Amerikaanse vrienden (heel toevallig die van de waterput) werden we door onze transfer op de trein gezet. Een Mongoolse trein dit keer. Welke echt stukken luxer was dan onze vorige -Russische- trein. Al hadden we het de vorige keer -in vergelijking met verhalen van anderen over zweethutten en stinkende wodka drinkende Russen - best getroffen (met o.a. airco en onze tweepersoonshut). Dit keer hadden we geen tweepersoons- maar een vierpersoonshut en zaten er geen maaltijden inbegrepen (wat ik op zich niet heel erg vond). Onze kamergenoten waren twee Nederlandse jongens (onze hele coupe zat trouwens vol Nederlanders), die niet vies van een biertje bleken. Een heel deel van onze 24 uur durende treinreis hebben we doorgebracht in de restauratiewagen met het spelen van spelletjes en het drinken van bier. Lauwe halve liters want ze verkopen in Rusland niet kleiner (wel flessen van 5 liter). We hebben in ieder geval veel lol gehad. Met name om onze veel te dikke autoritaire restauratiehouder en bij de grenscontrole. De controle is erg strikt en lichtelijk overdreven. Wat de licht aangeschoten jongens bij mij in de cabine uitnodigde tot het maken van grappen en doen van uitdagende spelletjes met hun gekochte Russische officiershoed. Het is in ieder geval duidelijk dat de Russische grenspolitie gezag wil uitstralen. Je mag niet uit je hut, de gordijnen moeten dicht en ze patrouilleren door de gangen heen en buiten de trein zodat je geen -verboden- goederen uit het raam kan dumpen. Na zo'n twee uur wachten waren wij aan de beurt. Je geeft je paspoort af, zij geven aan dat je moet gaan staan 'stand op please' zodat ze je gezicht met je foto kunnen vergelijken, je paspoort gaat nog door 5 andere lichtjes, scanners en apparaten waarna je twee stempels krijgt en je de grens over mag. Nadat daarna twee mannen elk hoekje en gaatje van de cabine hadden doorzocht op verboden goederen of illegale passagiers, mocht de trein doorrijden om na 500 meter precies dezelfde procedure te doorlopen maar dan door de Mongoolse grenswachten -die trouwens een stuk aardiger waren-. Na wederom zo'n 2 uur controle konden we gaan slapen om de volgende ochtend aan te komen in Ulaan Baator, Mongolië. Hier verblijven we één nacht in de hoofdstad zelf en twee nachten op een nationaal park in een traditionele mongoolse tent (Ger of yur).

P.s. Het uitzicht in tegenstelling tot de vorige keer stukken beter!! We rijden een aantal uren langs het Baikalmeer en ook de rest van de omgeving is erg mooi en afwisselend. Het landschap in Mongolië is vanuit de trein ook zeker het fotograferen waard: dus dat belooft veel goed voor ons verblijf!

Liefs, Elise